PODSUMOWANIE PROJEKTU " LUDZIE, KTÓRZY ZMIENILI NASZ KRAJ I MIASTO - ŚWIDNICKI
LIPIEC 1980 I LATA 80 - TE WE WSPOMNIENIACH ŚWIDNICZAN"
9 maja odbyła się regionalna prezentacja projektów powstałych w ramach programu edukacyjnego pt. Opowiem Ci o wolnej Polsce - spotkania uczniów za świadkami historii , przygotowanym przez Centrum Edukacji Obywatelskiej, Instytut Pamięci Narodowej i Muzeum Powstania Warszawskiego.
Celem programu było przybliżenie młodym ludziom wydarzeń związanych z najnowszą historią Polski. Źródłem wiedzy o przeszłości były losy ludzi. Świadkowie tamtych wydarzeń opowiadali młodzieży historie, które być może nigdy nie zostałyby zapisane.
Uczniowie mieli za zadanie przeprowadzić wywiady z osobami, które brały aktywny udział w życiu politycznym i społecznym, sprzeciwiając się istniejącym systemom władzy w latach 1939 - 1989. Spotkanie ze świadkiem powinno być zarejestrowane w formie audio lub video, a następnie opracowane w formie pisemnej. Metoda wywiadu ze świadkiem historii okazała się doskonałym narzędziem edukacji historycznej, patriotycznej i obywatelskiej, które można wykorzystywać w czasie lekcji historii, języka polskiego, wiedzy o społeczeństwie a także zajęć pozalekcyjnych.
W naszym gimnazjum realizowaliśmy projekt " Ludzie, którzy zmienili nasze miasto i kraj - świdnicki lipiec 1980 i lata 80 - te we wspomnieniach Świdniczan". Uczniowie bardzo chętnie szukali informacji na temat najnowszej historii przeprowadzając wywiady z uczestnikami świdnickiego lipca 1980 i stanu wojennego. Bardzo często rozmówcami i " przekaźnikami" historii byli dziadkowie uczniów, co jeszcze bardziej wzmagało ich ciekawość na temat czasów PRL - u, gdyż bardzo dużą rolę odgrywał także czynnik emocjonalny. Zwykli przecież, na co dzień dziadkowie czy sąsiedzi okazali się współtwórcami najnowszej historii Polski, ludźmi, którzy zmienili swoją działalnością nie tylko nasze miasto, ale także i kraj.
Weronika Koperda z klasy II d pod opieką p. Agnieszki Czerwieńskiej przeprowadziła wywiady z działaczami świdnickiej Solidarności - ze swoim dziadkiem - Panem Czesławem Koperdą oraz z Panem Kazimierzem Bachankiem.
Pan Kazimierz Bachanek udostępnił uczniom pamiątki z okresu stanu wojennego - okolicznościowe znaczki pocztowe, stemple, ulotki zachęcające do uczestnictwa w świdnickich spacerach, unikalne odznaczenia solidarnościowe.
Cennym źródłem informacji są ofiarowane nam przez Pana Bachanka " Informacje o działalności podziemnych Komisji NSZZ " Solidarność" w WSK Świdnik w latach 1982 - 1989" opracowane przez niego w formie pisemnej.
Owocem odbytych spotkań z uczestnikami wydarzeń świdnickiego lipca są także prezentacje multimedialne : "Źródła Solidarności -świdnicki lipiec", Świdnik-miasto i ludzie, którzy zmienili historię" wykonane przez uczniów uczestniczących w projekcie.
Podsumowaniem projektu było przedstawienie pt. " Niedzielny poranek 13 grudnia 1980 roku" poruszające temat stanu wojennego i późniejszych wydarzeń, do którego scenariusz napisały Agnieszka Czerwińska i Monika Lechnio - Lewicka.
9 maja wyniki naszej pracy nad projektem zaprezentowaliśmy w Lublinie podczas prezentacji regionalnych. Zostaliśmy ocenieni bardzo wysoko przez pracowników Centrum Edukacji Obywatelskiej oraz Instytutu Pamięci Narodowej. Materiały opracowane przez Weronikę Kopertę oceniał dr Andrzej Zawistowski z IPN. W przyszłym roku planujemy kontynuować projekt - zorganizujemy wystawę pamiątek oraz zaprosimy naszych świadków historii, aby ich historie poznało szersze grono uczniów naszej szkoły.
"Nie zapomnimy- projekt edukacyjny Swidnik 2007" zorganizowany przez Urzad Miasta W Swidniku dofinansowany ze srodków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu Operacyjnego "Patriotyzm Jutra"
Nasze gimnazjum realizuje projekt edukacyjny adresowany do dzieci i mlodziezy swidnickich szkól
zainteresowanych poglebieniem swojej wiedzy na tematy zwiazane z historia najnowsza, poczatkami Swidnika
oraz wychowaniem i edukacja w duchu patriotyzmu i poszanowania narodowych wartosci. Projekt przewiduje
organizacje bezplatnych zajec o charakterze edukacyjnym nastawionych na krzewienie idei patriotycznych.
W zajeciach moga brac udzial uczniowie swidnickich szkól dla których organem prowadzacym jest Gmina Miejska Swidnik.
Kazdy uczen bedzie mógl wybrac sposród przedstawionych propozycji zajec, te które go najbardziej zainteresuja,
do których posiada predyspozycje oraz z których bedzie mógl korzystac w danym dniu tygodnia. Grupy beda liczyc od 10 do 30 uczniów.
Realizowany projekt jest zadaniem jednorazowym skladajacym sie z trzech dzialan:
1. "Zaledwie i az pól wieku historii miasta"- lekcje zywej historii,
2. "Mlodzi Polacy"- kola patriotyczne w kazdej szkole,
3. "Moja ojczyzna"- edukacja poza szkola.
Mlodziez naszej szkoly od 4 czerwca do 21grudnia 2007 uczestniczyc bedzie w zajeciach prowadzonych przez panie Anne Pulinska, Agnieszke Czerwinska i Monike Lechnio-Lewicka.
Planowana tematyka spotkan:
-Zaledwie i az pól wieku historii miasta:
WYNIKI SZKOLNEGO KONKURSU FOTOGRAFICZNEGO "CZY ZNASZ SWOJE MIASTO?"
W bibliotece szkolnej 11.10.2007r. odbył się konkurs "Czy znasz swoje miasto?" Uczestnicy rozpoznawali na zdjęciach obiekty związane ze Świdnikiem. Na fotografiach dobrze znane miejsca, w ciekawych, nietypowych ujęciach sprawiały trochę trudności. Najlepiej poradzili sobie z zadaniami uczniowie:
I miejsce - Magdalena Niedziałek kl. 2h-11,5p
II miejsce - Maciej Wiatrowski kl.1d- 11p
III miejsce - Katarzyna Leszczyńska kl.2h-10,5p
Jury w składzie : Anna Pulińska, Urszula Cygan
GARŚĆ WRAŻEŃ Z WARSZAWY
Dnia 10 października w ramach projektu "Patriotyzm Jutra" odbyła się tematyczna wycieczka do Warszawy . Uczestniczyli w niej uczniowe biorący udział w programie oraz ich opiekunowie (Panie: Agnieszka Czerwińska, Anna Pulińska i Monika Lechnio - Lewicka) . Jako pierwsze mogliśmy obejrzeć, nie tak dawno utworzone, Muzeum Powstania Warszawskiego . Osobiście muszę powiedzieć, że sposób, w jaki ukazano dramat II wojny, był dość drastyczny, ale dzięki temu, przynajmniej co niektóre informacje, na pewno zostaną nam w pamięci . Samo muzeum podzielone jest na kilka części . Przy samym wejściu, na parterze, ukazano czas okupacji i sam wybuch Powstania (godzina "W") . Możemy obserwować życie codzienne upadającej stolicy, bezlitosny terror Niemców oraz zapoznać się z historią Akcji "Burza" . Na samym środku, ustawione jest Serce Muzeum, przechodzące przez wszystkie piętra . Posłuchać można jego bicia, symbolizującego życie Warszawy w 1944 r . Z każdej ściany słychać jak gdyby oddzielną historię, które razem tworzą tragiczną całość . Warto też zwrócić uwagę na ciekawie zrekonstruowane przejście kanałami, którymi przedostawały się powstańcze oddziały, 156 - metrowy Mur Pamięci oraz ważący 230 kg dzwon "Monter", poświęcony gen . bryg . Antoniemu Chruścielowi, dowódcy Powstania Warszawskiego . Następnie widzieliśmy Arsenał, czyli królewski magazyn broni, mieszczący się przy ul. Długiej 52 . Stamtąd już niedaleko do założonego w 1920 r . Muzeum Wojska Polskiego, powołanego dekretem Naczelnego Wodza, Marszałka Polski, Józefa Piłsudskiego . Samo muzeum znajduje się przy Al . Jerozolimskich 3, ale przy ul . Powsińskiej 13 w Forcie Czerniakowskim znajduje się oddział Muzeum, prezentujący polską technikę wojskową . Można tam znaleźć czołgi, działa, samoloty i wiele innych ciekawych eksponatów . W tym oddziale utworzono również Muzeum Katyńskie . Przedostatnim punktem programu, był Cmentarz Wojskowy na Warszawskich Powązkach . Często bywa on mylony ze Starymi Powązkami, ale wspólne mają ze sobą tylko nazwę i zastosowanie . Na cmentarzu, który odwiedziliśmy, można zobaczyć groby, m . in . Juliana Tuwima, Jacka Kuronia, Władysława Szpilmana, Marka Kotańskiego czy Władysława Gomułki.
Stamtąd pojechaliśmy prosto do nowoczesnego centrum handlowego "Arkadia" . Na 5 ogromnych piętrach można poczynić wielkie zakupy, zjeść, co tylko dusza zapragnie i rozerwać się . Galeria przystosowana jest do każdego gościa, są windy dla niepełnosprawnych, przechowalnie bagaży dla podróżnych i nawet punkt przewijania niemowlaków, dla rodziców maluchów . 1,5 godziny, jakie dostaliśmy na zwiedzanie, niestety nie wystarczyło na obejście wszystkich pięter, co świadczy tylko o ogromie tego miejsca . Polecam wszystkim miłośnikom zakupów :) . Do domu wróciliśmy późną porą . Warto jednak było, gdyż wycieczka łączyła w sobie elementy zarówno patriotycznej nauki, jak i niezobowiązującej rozrywki.Serdecznie polecam :)
(AB)
Podróż śladami Franciszka Kleeberga i Henryka Sienkiewicza
25 października 2007r. nasza gromadka udała się w podróż śladami wielkich Polaków: Franciszka Kleeberga i Henryka Sienkiewicza. Pierwszy przystanek - Kock, niewielkie miasteczko pamiętające czasy świetności Jagiellonów. Od centrum wąska uliczka prowadzi nas do klasycystycznego pałacu księżnej Anny Pauliny z Sapiehów Jabłonowskiej. Dzisiaj mieści się tutaj Dom Spokojnej Starości i Izba Pamięci poświęcona Franciszkowi Kleebergowi i jego żołnierzom. To właśnie w rejonie Kocka i Woli Gułowskiej rozegrała się ostatnia bitwa kampanii wrześniowej. W dniach od 2do5 października Samodzielna Grupa Operacyjna "Polesie" stoczyła swój ostatni bój. Bez amunicji, środków opatrunkowych i pozbawieni szans na pomoc, żołnierze wypełnili ostatni rozkaz swojego dowódcy- poddali się. Zginęło ich ok. 250, generał Kleeberg dostał się do niewoli, gdzie zmarł. W 1961 roku prochy bohaterskiego dowódcy zgodnie z jego ostatnią wolą spoczęły na cmentarzu w Woli Gułowskiej. Cmentarz bohaterskich żołnierzy jest otoczony troskliwą opieką mieszkańców Kocka i Woli Gułowskiej. W kolejne rocznice bitwy odbywają się tu spotkania ostatnich żyjących uczestników. Chłopcy szczególnie zainteresowali się militariami, które umieszczono w gablotach w Kocku i muzeum w Woli Gułowskiej. "Dom Czynu Kleeberczyków" to także muzeum etnograficzne. Wśród eksponatów zgromadzono wiele przedmiotów z pobliskich wsi. Jeszcze 60 lat temu były w każdym obejściu, dzisiaj to cenne pamiątki, choć trudno nam było czasem rozpoznać do czego służyły. Dla dziewcząt to wspaniała okazja do porównania garderoby.
Nasza podróż śladami wielkich Polaków zaprowadziła nas do Okrzei i Woli Okrzejskiej. Miejsca związane z młodością H. Sienkiewicza,
niegdyś należące do rodziny pisarza, dziś tylko kopiec, tablica pamiątkowa i piękne plafony w kościele parafialnym przypominają o jego
związkach z miejscowością.
Quo vadis Domine pyta Piotr na jednym z plafonów. Na innym podziwiać można bohaterską obronę Jasnej Góry.
W dworku należącym do babki słynnego pisarza urządzono muzeum. Mogliśmy podziwiać przedmioty związane z naszym patronem, rodzinne fotografie, biurka i komody których być może dotykał. W opowieści przewodnika H. Sienkiewicz ożywa, to już nie tylko to nie tylko wielki pisarz, laureat Nagrody Nobla, to kochający i cierpiący człowiek. Znane nam dzieła pisarza przetłumaczone nawet na egzotyczne języki zapełniały cały regał. No cóż , pisał "ku pokrzepieniu serc" Polaków , ale jego popularność sięgała daleko poza ziemie polskie. W jednym z pokoi znalazły się także dekoracje filmowe J. Kawalerowicza "Quo vadis". Szczególne wrażenie zrobił na nas tron Nerona, każdy przez chwilę chciał się poczuć jak cezar. Jeszcze tylko spacer po parku, ognisko i gorące kiełbaski i niestety powrót do domu.
9 maja odbyła się regionalna prezentacja projektów powstałych w ramach programu edukacyjnego pt. Opowiem Ci o wolnej Polsce - spotkania uczniów za świadkami historii , przygotowanym przez Centrum Edukacji Obywatelskiej, Instytut Pamięci Narodowej i Muzeum Powstania Warszawskiego.
Celem programu było przybliżenie młodym ludziom wydarzeń związanych z najnowszą historią Polski. Źródłem wiedzy o przeszłości były losy ludzi. Świadkowie tamtych wydarzeń opowiadali młodzieży historie, które być może nigdy nie zostałyby zapisane.
Uczniowie mieli za zadanie przeprowadzić wywiady z osobami, które brały aktywny udział w życiu politycznym i społecznym, sprzeciwiając się istniejącym systemom władzy w latach 1939 - 1989. Spotkanie ze świadkiem powinno być zarejestrowane w formie audio lub video, a następnie opracowane w formie pisemnej. Metoda wywiadu ze świadkiem historii okazała się doskonałym narzędziem edukacji historycznej, patriotycznej i obywatelskiej, które można wykorzystywać w czasie lekcji historii, języka polskiego, wiedzy o społeczeństwie a także zajęć pozalekcyjnych.
W naszym gimnazjum realizowaliśmy projekt " Ludzie, którzy zmienili nasze miasto i kraj - świdnicki lipiec 1980 i lata 80 - te we wspomnieniach Świdniczan". Uczniowie bardzo chętnie szukali informacji na temat najnowszej historii przeprowadzając wywiady z uczestnikami świdnickiego lipca 1980 i stanu wojennego. Bardzo często rozmówcami i " przekaźnikami" historii byli dziadkowie uczniów, co jeszcze bardziej wzmagało ich ciekawość na temat czasów PRL - u, gdyż bardzo dużą rolę odgrywał także czynnik emocjonalny. Zwykli przecież, na co dzień dziadkowie czy sąsiedzi okazali się współtwórcami najnowszej historii Polski, ludźmi, którzy zmienili swoją działalnością nie tylko nasze miasto, ale także i kraj.
Weronika Koperda z klasy II d pod opieką p. Agnieszki Czerwieńskiej przeprowadziła wywiady z działaczami świdnickiej Solidarności - ze swoim dziadkiem - Panem Czesławem Koperdą oraz z Panem Kazimierzem Bachankiem.
Pan Kazimierz Bachanek udostępnił uczniom pamiątki z okresu stanu wojennego - okolicznościowe znaczki pocztowe, stemple, ulotki zachęcające do uczestnictwa w świdnickich spacerach, unikalne odznaczenia solidarnościowe.
Cennym źródłem informacji są ofiarowane nam przez Pana Bachanka " Informacje o działalności podziemnych Komisji NSZZ " Solidarność" w WSK Świdnik w latach 1982 - 1989" opracowane przez niego w formie pisemnej.
Owocem odbytych spotkań z uczestnikami wydarzeń świdnickiego lipca są także prezentacje multimedialne : "Źródła Solidarności -świdnicki lipiec", Świdnik-miasto i ludzie, którzy zmienili historię" wykonane przez uczniów uczestniczących w projekcie.
Podsumowaniem projektu było przedstawienie pt. " Niedzielny poranek 13 grudnia 1980 roku" poruszające temat stanu wojennego i późniejszych wydarzeń, do którego scenariusz napisały Agnieszka Czerwińska i Monika Lechnio - Lewicka.
9 maja wyniki naszej pracy nad projektem zaprezentowaliśmy w Lublinie podczas prezentacji regionalnych. Zostaliśmy ocenieni bardzo wysoko przez pracowników Centrum Edukacji Obywatelskiej oraz Instytutu Pamięci Narodowej. Materiały opracowane przez Weronikę Kopertę oceniał dr Andrzej Zawistowski z IPN. W przyszłym roku planujemy kontynuować projekt - zorganizujemy wystawę pamiątek oraz zaprosimy naszych świadków historii, aby ich historie poznało szersze grono uczniów naszej szkoły.
Opracowała: Agnieszka Czerwińska
"Nie zapomnimy- projekt edukacyjny Swidnik 2007" zorganizowany przez Urzad Miasta W Swidniku dofinansowany ze srodków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu Operacyjnego "Patriotyzm Jutra"
1. "Zaledwie i az pól wieku historii miasta"- lekcje zywej historii,
2. "Mlodzi Polacy"- kola patriotyczne w kazdej szkole,
3. "Moja ojczyzna"- edukacja poza szkola.
Mlodziez naszej szkoly od 4 czerwca do 21grudnia 2007 uczestniczyc bedzie w zajeciach prowadzonych przez panie Anne Pulinska, Agnieszke Czerwinska i Monike Lechnio-Lewicka.
Planowana tematyka spotkan:
-Zaledwie i az pól wieku historii miasta:
- Dzien codzienny naszych rodziców w PRL-u
- Powstanie opozycji demokratycznej , swidnicki lipiec80
- Bohaterowie sa wsród nas (spotkania z twórcami i dzialaczami swidnickiego ruchu niepodleglosciowego,
spotkania z ludzmi tworzacymi historie miasta)
- Warsztaty informatyczne opracowanie prezentacji poswieconej czasom PRL-u i opozycji , bohaterom tamtych wydarzen oraz patronom szkól
- Warsztaty teatralne- inscenizacja uswietniajaca obchody 13XII
- Warsztaty dziennikarskie- wydawanie gazetek szkolnych z okazji rocznic, swiat narodowych
- Spacery sciezkami patriotycznymi:
- Pomnik Konstytucji 3Maja, Grób Nieznanego Zolnierza, Cmentarz wojenny ul. Melgiewska,
pomnik Zygmunta Pulawskiego przy WSK PZL- Swidnik,Dzwon Wolnosci, pomnik Solidarnosci na terenie WSK,
- pomnik ku czci pomordowanych we wsi Krepiec, pomnik w lesie
krepieckim ku czci wymordowanych ok. 30tys. wiezniów Majdanka, groby
na cmentarzu parafialnym i komunalnym (lotników poleglych podczas
II wojny swiatowej, pomnik Zolnierzy Podziemnego Panstwa Polskiego)
- Zabytkowe wille na Adampolu, zespól dworcowy na Adampolu
- Lublin : lekcje muzealne na Zamku Lubelskim, Stare Miasto, Katedra Lubelska
- Sladami gen. F.Kleeberga i H. Sienkiewicza : Kock, Wola Gulowska; Okrzeja, Wola Okrzejska
- Warszawa: Śladami bohaterów "Kamieni na szaniec"
Opiekunowie przygotowali ciekawe konkursy:
- Szkolny konkurs fotograficzny "Czy znasz swoje miasto?"
- Album "Moje miasto"
- Konkurs wiedzy o patronie
- Najciekawsza prezentacja: "Dzien codzienny w PRL-u"
"Bohaterowie sa wsród nas"
"Swidnicki lipiec byl pierwszy"
WYNIKI SZKOLNEGO KONKURSU FOTOGRAFICZNEGO "CZY ZNASZ SWOJE MIASTO?"
W bibliotece szkolnej 11.10.2007r. odbył się konkurs "Czy znasz swoje miasto?" Uczestnicy rozpoznawali na zdjęciach obiekty związane ze Świdnikiem. Na fotografiach dobrze znane miejsca, w ciekawych, nietypowych ujęciach sprawiały trochę trudności. Najlepiej poradzili sobie z zadaniami uczniowie:
I miejsce - Magdalena Niedziałek kl. 2h-11,5p
II miejsce - Maciej Wiatrowski kl.1d- 11p
III miejsce - Katarzyna Leszczyńska kl.2h-10,5p
Jury w składzie : Anna Pulińska, Urszula Cygan
GARŚĆ WRAŻEŃ Z WARSZAWY
Dnia 10 października w ramach projektu "Patriotyzm Jutra" odbyła się tematyczna wycieczka do Warszawy . Uczestniczyli w niej uczniowe biorący udział w programie oraz ich opiekunowie (Panie: Agnieszka Czerwińska, Anna Pulińska i Monika Lechnio - Lewicka) . Jako pierwsze mogliśmy obejrzeć, nie tak dawno utworzone, Muzeum Powstania Warszawskiego . Osobiście muszę powiedzieć, że sposób, w jaki ukazano dramat II wojny, był dość drastyczny, ale dzięki temu, przynajmniej co niektóre informacje, na pewno zostaną nam w pamięci . Samo muzeum podzielone jest na kilka części . Przy samym wejściu, na parterze, ukazano czas okupacji i sam wybuch Powstania (godzina "W") . Możemy obserwować życie codzienne upadającej stolicy, bezlitosny terror Niemców oraz zapoznać się z historią Akcji "Burza" . Na samym środku, ustawione jest Serce Muzeum, przechodzące przez wszystkie piętra . Posłuchać można jego bicia, symbolizującego życie Warszawy w 1944 r . Z każdej ściany słychać jak gdyby oddzielną historię, które razem tworzą tragiczną całość . Warto też zwrócić uwagę na ciekawie zrekonstruowane przejście kanałami, którymi przedostawały się powstańcze oddziały, 156 - metrowy Mur Pamięci oraz ważący 230 kg dzwon "Monter", poświęcony gen . bryg . Antoniemu Chruścielowi, dowódcy Powstania Warszawskiego . Następnie widzieliśmy Arsenał, czyli królewski magazyn broni, mieszczący się przy ul. Długiej 52 . Stamtąd już niedaleko do założonego w 1920 r . Muzeum Wojska Polskiego, powołanego dekretem Naczelnego Wodza, Marszałka Polski, Józefa Piłsudskiego . Samo muzeum znajduje się przy Al . Jerozolimskich 3, ale przy ul . Powsińskiej 13 w Forcie Czerniakowskim znajduje się oddział Muzeum, prezentujący polską technikę wojskową . Można tam znaleźć czołgi, działa, samoloty i wiele innych ciekawych eksponatów . W tym oddziale utworzono również Muzeum Katyńskie . Przedostatnim punktem programu, był Cmentarz Wojskowy na Warszawskich Powązkach . Często bywa on mylony ze Starymi Powązkami, ale wspólne mają ze sobą tylko nazwę i zastosowanie . Na cmentarzu, który odwiedziliśmy, można zobaczyć groby, m . in . Juliana Tuwima, Jacka Kuronia, Władysława Szpilmana, Marka Kotańskiego czy Władysława Gomułki.
Stamtąd pojechaliśmy prosto do nowoczesnego centrum handlowego "Arkadia" . Na 5 ogromnych piętrach można poczynić wielkie zakupy, zjeść, co tylko dusza zapragnie i rozerwać się . Galeria przystosowana jest do każdego gościa, są windy dla niepełnosprawnych, przechowalnie bagaży dla podróżnych i nawet punkt przewijania niemowlaków, dla rodziców maluchów . 1,5 godziny, jakie dostaliśmy na zwiedzanie, niestety nie wystarczyło na obejście wszystkich pięter, co świadczy tylko o ogromie tego miejsca . Polecam wszystkim miłośnikom zakupów :) . Do domu wróciliśmy późną porą . Warto jednak było, gdyż wycieczka łączyła w sobie elementy zarówno patriotycznej nauki, jak i niezobowiązującej rozrywki.Serdecznie polecam :)
(AB)
Podróż śladami Franciszka Kleeberga i Henryka Sienkiewicza
25 października 2007r. nasza gromadka udała się w podróż śladami wielkich Polaków: Franciszka Kleeberga i Henryka Sienkiewicza. Pierwszy przystanek - Kock, niewielkie miasteczko pamiętające czasy świetności Jagiellonów. Od centrum wąska uliczka prowadzi nas do klasycystycznego pałacu księżnej Anny Pauliny z Sapiehów Jabłonowskiej. Dzisiaj mieści się tutaj Dom Spokojnej Starości i Izba Pamięci poświęcona Franciszkowi Kleebergowi i jego żołnierzom. To właśnie w rejonie Kocka i Woli Gułowskiej rozegrała się ostatnia bitwa kampanii wrześniowej. W dniach od 2do5 października Samodzielna Grupa Operacyjna "Polesie" stoczyła swój ostatni bój. Bez amunicji, środków opatrunkowych i pozbawieni szans na pomoc, żołnierze wypełnili ostatni rozkaz swojego dowódcy- poddali się. Zginęło ich ok. 250, generał Kleeberg dostał się do niewoli, gdzie zmarł. W 1961 roku prochy bohaterskiego dowódcy zgodnie z jego ostatnią wolą spoczęły na cmentarzu w Woli Gułowskiej. Cmentarz bohaterskich żołnierzy jest otoczony troskliwą opieką mieszkańców Kocka i Woli Gułowskiej. W kolejne rocznice bitwy odbywają się tu spotkania ostatnich żyjących uczestników. Chłopcy szczególnie zainteresowali się militariami, które umieszczono w gablotach w Kocku i muzeum w Woli Gułowskiej. "Dom Czynu Kleeberczyków" to także muzeum etnograficzne. Wśród eksponatów zgromadzono wiele przedmiotów z pobliskich wsi. Jeszcze 60 lat temu były w każdym obejściu, dzisiaj to cenne pamiątki, choć trudno nam było czasem rozpoznać do czego służyły. Dla dziewcząt to wspaniała okazja do porównania garderoby.
Quo vadis Domine pyta Piotr na jednym z plafonów. Na innym podziwiać można bohaterską obronę Jasnej Góry.
W dworku należącym do babki słynnego pisarza urządzono muzeum. Mogliśmy podziwiać przedmioty związane z naszym patronem, rodzinne fotografie, biurka i komody których być może dotykał. W opowieści przewodnika H. Sienkiewicz ożywa, to już nie tylko to nie tylko wielki pisarz, laureat Nagrody Nobla, to kochający i cierpiący człowiek. Znane nam dzieła pisarza przetłumaczone nawet na egzotyczne języki zapełniały cały regał. No cóż , pisał "ku pokrzepieniu serc" Polaków , ale jego popularność sięgała daleko poza ziemie polskie. W jednym z pokoi znalazły się także dekoracje filmowe J. Kawalerowicza "Quo vadis". Szczególne wrażenie zrobił na nas tron Nerona, każdy przez chwilę chciał się poczuć jak cezar. Jeszcze tylko spacer po parku, ognisko i gorące kiełbaski i niestety powrót do domu.
